Η ανάπτυξη παιδιού 11-12

 Η συμπεριφορά μας παραμένει υποστηρικτική ώστε το παιδί να κατακτήσει την αυτονομία του. Διαχειριζόμαστε τους φόβους του και είμαστε σε επαγρύπνυση για τον εντοπισμό τυχόν μαθησιακών δυσκολιών που εκδηλώνονται με μεγαλύτερη σαφήνεια σε αυτή την ηλικία.

Παιδικοί φόβοι
Μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε ως φυσιολογική συνέπεια των περιορισμών της μικρής ηλικίας τις φοβίες των παιδιών π.χ για το σκοτάδι. Τώρα τα δεδομένα αλλάζουν. Το παιδί πρέπει να είναι σε θέση να εκλογικεύει τους φόβους του. Σε αντίθετη περίπτωση, οι αιτίες πρέπει να εντοπιστούν στις δικές μας συμπεριφορές. Ένα παιδί που βρίσκεται διαρκώς υπό επίβλεψη, δεν του δίδονται πρωτοβουλίες και πεδίο δράσης, που του απευθύνονται συστάσεις για επικείμενους –συχνά ανύπαρκτους και άλογους- κινδύνους και απειλές (π.χ. για τον μπαμπούλα, το τέρας κλπ), θα είναι μαζεμένο, θα φοβάται να απομακρυνθεί από κοντά μας, θα δυσκολεύεται να αναπτύξει φιλίες και να κάνει καινούριες γνωριμίες στο σχολείο ή αλλού. Αντίθετα ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον ασφαλές, όπου απουσιάζουν τα παραπάνω στοιχεία, αναπτύσσει την αυτονόμηση και την ανεξαρτησία του ομαλά. Αναθέτουμε λοιπόν στο παιδί πρωτοβουλίες, του ζητάμε να μας βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού, τις αγορές από το σούπερ μάρκετ κ.α. Η εμπιστοσύνη που θα του δείξουμε, θα το ωφελήσει σημαντικά. Επίσης, ελέγχουμε τους δικούς μας φόβους και οπωσδήποτε δεν το τρομοκρατούμε παρουσιάζοντάς τους κινδύνους που το περιτριγυρίζουν, υπαρκτούς ή και μη. Το υπερπροστατευμένο παιδί ποτέ δεν είναι πιο ασφαλές.

Τραυλισμός

Πώς θα καταλάβω αν το παιδί μου έχει τραυλισμό;
Για να λάβει κάποιος τη διάγνωση αναπτυξιακού τραυλισμού θα πρέπει να συμβαίνουν τα παρακάτω:
• Η ομιλία του παιδιού να χαρακτηρίζεται από υψηλότερα των αναμενόμενων ποσοστά δυσκολιών στο ρυθμό της ομιλίας (δυσρυθμίες). Οι δυσρυθμίες εκδηλώνονται με πρωτεύοντα συμπτώματα (π.χ. επαναλήψεις ολόκληρων λέξεων, παύσεις, εμβολές ήχων) και δευτερεύοντα συμπτώματα (μπλοκαρίσματα, επιμηκύνσεις, επαναλήψεις ή επιμηκύνσεις ήχων στην αρχή ή τη μέση της λέξης).
• Ως απόρροια της διαταραγμένης ομιλίας, το παιδί –σε κάποιες περιπτώσεις- να αποφεύγει συγκεκριμένες καταστάσεις, λέξεις, πρόσωπα.
• Να έχουν εντοπιστεί συμπεριφορές που συνοδεύουν την δυσκολία στο ρυθμό της ομιλίας όπως συσπάσεις του προσώπου ή του σώματος, απώλεια επαφής με το βλέμμα, απώλεια ελέγχου του ρυθμού της αναπνοής.
• Να υπάρχει η τυπική έναρξη και πορεία της διαταραχής στην αναπτυξιακή διαδικασία.

Γιατί τραυλίζει το παιδί;
Όλες οι σύγχρονες έρευνες συγκλίνουν στο ότι ο τραυλισμός oφείλεται σε μία νευρολογική δυσλειτουργία. Επιπλέον, υπάρχει κληρονομικό υπόβαθρο της διαταραχής –σε βαθμό που δεν έχει καθοριστεί ακόμη με ακρίβεια- εφόσον συχνά συνυπάρχουν άτομα με ιστορικό τραυλισμού στον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο του παιδιού. Η πιο ολοκληρωμένη ίσως από τις πολλές θεωρίες που επιχειρούν να τεκμηριώσουν το αίνιγμα του τι προκαλεί τον τραυλισμό υποστηρίζει ότι «η αποκλίνουσα νευρολογική οργάνωση του μηχανισμού ομιλίας, συνδυαζόμενη με την ευάλωτη ψυχοσύνθεση του παιδιού, αλληλεπιδρούν με αναπτυξιακούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες για να πυροδοτήσουν την εμφάνιση της διαταραχής».