Η ανάρτηση του πρωταθλητή Δημήτρη Παπανικολάου δίνει την απάντηση σε αυτή τη σκέψη που ακούμε τόσο συχνά.
Ο Δημήτρης Παπανικολάου, πρώην επαγγελματίας παίκτης μπάσκετ και -σήμερα- εμψυχωτής σε θέματα αυτισμού, μίλησε στα παιδιά για το "όνειρο του μεγάλου, καλοπληρωμένου αθλητή" που συχνά φτάνει στα αυτιά τους ή τρυπώνει εμμονικά στα όνειρά τους.
Η ανάρτηση που έκανε στο Linkedin τα λέει όλα και αφορά σε ομιλία του σε σχολείο της Αθήνας με ακροατήριο μικρά παιδιά.
Χίλια μπράβο στον αγαπημένο αθλητή, που μετά τη λήξη της καριέρας του και τη διάγνωσή ότι ανήκει στο φάσμα του αυτισμού, χρησιμοποιεί την επιδραστικότητά του για κάτι σημαντικό.
Ας είμαστε ειλικρινείς παιδιά.
Όταν αγωνιζόμουν εγώ δεν είχατε γεννηθεί. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να με ξέρουν οι γονείς σας, αλλά δύσκολα εσείς σε αυτή την ηλικία του δημοτικού.
Οπότε θέλετε αυτόγραφο κτλ γιατί σας αρέσει που ένας <μπασκετμπολίστας> ήρθε στο Σχολείο σας. Σας αρέσει ο τίτλος και θέλετε να γίνετε κι εσείς, τουλάχιστον στα αγόρια περισσότερο.
Ας δούμε όμως πως πρέπει να είναι το μέλλον.
Σαν ποιον ? θέλετε να γίνετε ;
Σαν τον τάδε σημερινό παίχτη κύριε.
Και μετά τι θα κάνετε ;
Τι εννοείτε κύριε ;
Για αρχή διαβάζετε και εσείς και οι γονείς τις απολαβές του 2-3 % που είναι και απο τις σπάνιες περιπτώσεις ιδιωτικού τομέα που τα συμβόλαια δημοσιοποιούνται και αυτό γιατί και οι πρόεδροι θέλουν να κάνουν το κομμάτι τους.
Ας πούμε ότι φτάνουν κάποιοι απο εσάς στο 2-3 % και κάνουν σπουδαία αθλητική καριέρα με τις ανάλογες απολαβές.
Το ξέρετε ότι 35 περίπου ετών ο γιατρός ξεκινάει και εσείς θα αποσυρθείτε ;
Και ας πούμε ότι έχετε εκατομμύρια στην άκρη , τα υπόλοιπα χρόνια πιστεύετε θα είστε ευτυχισμένοι αν δεν είστε δημιουργικοί ;
Θα δώσετε μια Συνέντευξη και θα πείτε θα κάτσω με την οικογένεια μου .
Η μέλλουσα γυναίκα σας όμως θα σας έχει γνωρίσει να λείπετε συχνά πυκνά και καμία οικογένεια δεν είναι ευτυχισμένη αν κάθεται 24 ώρες σε ένα καναπέ.
Λιγότερες ώρες δημιουργικές μαζί κάνουν πιο ευτυχισμένη οικογένεια.
Η καρδιά σας λοιπόν αφού σταματήσετε θα επανέλθει σε σφυγμούς <φυσιολογικού> ανθρώπου μετά απο 2 χρόνια.
Ο χαρακτήρας σας δεν θα επανέλθει ποτέ .
Αν φτάσατε σε αυτό το σημείο σημαίνει ότι εκτος του ταλέντου τραφήκατε απο τις προκλήσεις και τον ανταγωνισμό, την δόξα και την αναγνώριση, τον πόνο σωματικό και ψυχικό και την αμφισβήτηση , την δικαίωση και την χαρά και πιστεύετε αλήθεια ότι 35 ετών θα πατήσετε ένα μαγικό κουμπί και θα φύγουν όλα ;
Το πιο σημαντικό λοιπόν είναι να προσπαθήσετε να είστε καλοί μαθητές και ακόμα και αν ξεχωρίσετε να μάθετε όσο περισσότερα πράγματα γίνεται, να αποκτήστε δεξιότητες και να <πείτε και στους γονείς σας> ότι κάνεις καλά μόνο ότι αγαπάς εσυ και όχι εκείνοι και αν κυνηγάς τον στόχο ίσως τα χρήματα προκύψουν σαν φυσικό επακόλουθο.
Να κυνηγάτε γενικά στόχους. Όχι ανθρώπους.
Αν κυνηγάς στόχους, όσο τους πετυχαίνεις οι άνθρωποι και τα υπόλοιπα προκύπτουν.
Αν κυνηγάς ανθρώπους αυτοί απομακρύνονται.
Και να μην έχετε ταλέντο στο μπάσκετ , σίγουρα έχετε κάπου αλλού.
Ο αθλητισμός είναι υπέροχο πράγμα, αλλά πρέπει να έπεται απο τα μαθήματα σας.
Σχόλια