Το παιδί που καταλήγει να εκφοβίζει συνομηλίκους τους είναι ο θύτης και πρέπει να συνετιστεί μαζί με τους γονείς του. Είναι όμως και η άλλη όψη ενός «κοινωνικού» νομίσματος.
Τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού στη χώρα μας λαμβάνουν ανησυχητικές διαστάσεις. Η σκληρή βία ανηλίκων προς συνομήλικους είναι μία απογοητευτική εικόνα που προκαλεί θλίψη και φόβο σε εμάς τους γονείς. Ακόμα, η δυσκολία επικοινωνίας με άλλους γονείς και η αδυναμία του σχολείου που συχνά αντιμετωπίζει τα δικά της -δομικά- προβλήματα δεν βοηθούν. Οι σκέψεις μας βρίσκονται πάντα με τα θύματα που θα πρέπει να πληρώσουν για όλη τους τη ζωή το κόστος μίας τέτοιας επίθεσης στο σώμα και στην ψυχή τους. Και φυσικά στους γονείς τους, που θα τη ζήσουν μέσα στο σπίτι τους.
‘Εχουμε όμως αναρωτηθεί ως κοινωνία τι μπορεί να μεταμορφώνει ένα ανήλικο παιδί σε θύτη; Τα άρθρα που θα βρείτε σχετικά με το πώς ένα παιδί γίνεται μπούλερ είναι πολλά. Συγκεντρώσαμε τα σημαντικότερα στοιχεία, όχι για να ελαφρώσουμε τον θύτη, αλλά για να τον καταλάβουμε και κατανοήσουμε τη ρίζα του κακού.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους τα παιδιά μπορεί να εμπλακούν σε εκφοβισμό:
Χρειάζονται δύναμη και έλεγχο – Αυτά τα παιδιά ΠΡΕΠΕΙ (για κάποιο λόγο) να είναι ο/η ηγέτης, πρέπει να κυριαρχούν στην ομάδα των συνομηλίκων τους και θέλουν τα άλλα παιδιά να τα κοιτάζουν ως έτσι. Μπορεί να προέρχονται από ένα σπίτι όπου γίνονται μάρτυρες κακοποίησης ή κυριαρχίας από έναν γονέα έναντι ενός άλλου ή οι ίδιοι μπορεί να πέφτουν θύμα κακοποίησης ή σκληρής, τιμωρητικής συμπεριφοράς από ένα γονέα.
Δεν έχουν ενσυναίσθηση για τους άλλους – Μερικά παιδιά είναι από τη φύση τους πιο ενσυναίσθητα προς τους άλλους, με τα ζώα κ.λπ., ενώ άλλα μπορεί να χρειαστεί να διδαχθούν αυτή την ικανότητα καθώς ωριμάζουν. Εάν οι γονείς και άλλοι ενήλικες αποτυγχάνουν να διδάξουν αυτήν τη δεξιότητα, αυτό μπορεί να είναι μια αιτία που συμβάλλει στη συμπεριφορά εκφοβισμού.
Έχουν αισθήματα δικαιώματος – Αυτά τα παιδιά νιώθουν ότι ο κόσμος τους χρωστάει κάτι. Μπορεί να προέρχονται από ένα σπίτι όπου τους δίνονται όλα όσα θέλουν (για αυτό πολλές περιπτώσεις παιδιών από ευκατάστατες οικογένειες), όπου οι συνέπειες για την κακή συμπεριφορά είναι ελάχιστες και αρχίζουν να πιστεύουν ότι τους εκτιμούν περισσότερο από τους περισσότερους άλλους. Αυτό το παιδί μπορεί επίσης να αρχίσει να εσωτερικεύει την πεποίθηση ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και να ξεφύγει από αυτό, συμπεριλαμβανομένου του εκφοβισμού.
Επιθυμούν να είναι δημοφιλή – Αυτά τα παιδιά θέλουν να είναι το πιο δημοφιλές παιδί στο σχολείο. Θέλουν όλοι να τους γνωρίζουν, να τους αρέσουν και να θέλουν όλοι να είναι φίλοι τους. Μπορεί να προέρχονται από ένα σπίτι όπου οι γονείς εκτιμούν τα παιδιά τους να είναι το «δημοφιλές παιδί» και επομένως να αισθάνονται τεράστια πίεση για να ικανοποιήσουν τους γονείς τους.
Έχουν αισθήματα ζήλιας ή ανεπάρκειας / χαμηλής αυτοεκτίμησης - Αυτοί οι νταήδες στοχεύουν τα παιδιά και τα επιλέγουν λόγω ζήλιας. Μερικές φορές ο εκφοβισμός τους στοχεύει σε συνομηλίκους που θεωρούν καλύτερους από αυτούς ή σε συνομηλίκους που έχουν κάτι που θέλουν. Η συμπεριφορά τους είναι συχνά μια προσπάθεια να νιώσουν καλύτερα.
Eίναι σημαντικό ως γονείς να αποδεχόμαστε τα παραπάνω συναισθήματα στο παιδί μας και να ζητούμε, έγκαιρα την βοήθεια ειδικού ψυχικής υγείας.
Πηγή στοιχείων: mbfpreventioneducation.org
Σχόλια