Η ανάπτυξη του παιδιού 8-9

Γλώσσα
Τα περισσότερα παιδιά ηλικίας από 8 έως 9 ετών μπορούν:

- να περιγράφουν γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν κάνοντας σωστή χρήση των χρόνων και εμπλουτίζοντας την αφήγησή τους με ήχους, παρομοιώσεις κτλ.
- να χρησιμοποιούν σωστά τη γραμματική και το συντακτικό τις περισσότερες φορές
- να διαβάζουν βιβλία με άνεση, ακόμα και πιο σύνθετες ιστορίες
-να συμμετέχουν σε συζητήσεις ενηλίκων
-να ακολουθούν περίπλοκες οδηγίες χωρίς να χρειάζονται επαναλήψεις
- να αποστηθίζουν ποιήματα και μικρούς ρόλους

Συζήτηση-Επικοινωνία
Το Νο1 κλειδί που έχουμε στο χέρι μας για να βοηθήσουμε το παιδί στην αναπτυξιακή του πορεία αυτής της περιόδου είναι η συζήτηση. Το παιδί πλέον μπορεί να καταλάβει αυτά που του λέμε, σε αντίθεση με την προηγούμενη ηλικιακή φάση που υπήρχαν πρακτικά εμπόδια. Από την άλλη, αντίθετα με την εποχή της επανάστασης που ακολουθεί (της εφηβείας), το παιδί είναι σε θέση να μας ακούσει, να μας κατανοήσει και να δεχτεί αυτά που του λέμε χωρίς αμφισβήτηση και αρνήσεις. Εκμεταλλευόμαστε λοιπόν την ευκαιρία για ουσιαστική επικοινωνία. Δίνουμε στο παιδί να καταλάβει ότι το κατανοούμε και το σεβόμαστε, υπολογίζουμε τη γνώμη του και είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε στις απορίες και τα ερωτήματά τους, χωρίς να τα υποτιμάμε.

Ευαίσθητα θέματα
Το παιδί αυτής της ηλικίας είναι πολύ πιθανό να εκφράσει απορίες σχετικά με θέματα που αφορούν το σεξ. Τα ερεθίσματα (τηλεόραση, ίντερνετ, περιοδικά) είναι πολλά. Κάθε φορά λοιπόν που μας απευθύνει κάποιο ερώτημα για το σεξ, του απαντάμε με ειλικρίνεια ως το σημείο που κρίνουμε ότι το παιδί μας μπορεί να καταλάβει. Δεν το φορτώνουμε με πληροφορίες που ίσως δεν μπορεί να διαχειριστεί, μιλάμε ρεαλιστικά,  χωρίς να γινόμαστε υπεραναλυτικοί, δεν αγνοούμε τις απορίες του παιδιού, ούτε όμως επιλέγουμε να ανοίξουμε τη συζήτηση οι ίδιοι αν βλέπουμε ότι το παιδί μας ακόμη δεν έχει τέτοιες απορίες.
Με τον ίδιο διακριτικό, ρεαλιστικό και ήπιο τρόπο μιλάμε στο παιδί και για τον θάνατο. Επιλέγουμε να το κάνουμε με κάποια αφορμή (το θάνατο ενός κατοικιδίου, κάποιου γείτονα, ενός συγγενή). Δεν λέμε ψέματα στο παιδί, ούτε το προστατεύουμε από την αλήθεια. Το θέμα του θανάτου δεν είναι ταμπού. Μάλιστα πλέον είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη του παιδιού να παραστεί στην κηδεία κάποιου δικού μας ανθρώπου. Όπως ακριβώς παίρνουμε μαζί μας το παιδί σε ένα γάμο, έτσι κάνουμε και στην περίπτωση του κηδείας. Ο θάνατος είναι μέρος της ζωής και το παιδί πρέπει να το κατανοήσει αν θέλουμε να έχει σαφή και ολοκληρωμένη άποψη για την πραγματικότητα που το περιβάλει.