Ας ελπίσουμε τα επόμενα χρόνια, να υπάρχουν όλο περισσότερες οικογένειες που θα αισθάνονται ασφάλεια να μιλήσουν ανοιχτά για την απώλεια και το πένθος τους.
H ψυχολόγος Ματίνα Σωτηροπούλου μας μιλά το τραύμα που προκαλεί η νεογνική απώλεια και τη σημασία της αναζήτησης βοήθειας όταν ο πόνος γίνεται δυσβάσταχτος.
Σήμερα, Σάββατο 15 Οκτωβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα ευαισθητοποίησης για τη νεογνική απώλεια και την απώλεια κύησης. Μία μέρα αφορμή για να μιλήσουμε για ένα θέμα που έχει επηρεάσει σιωπηλά πολλές οικογένειες. Πρόκειται για ένα θέμα που για όσους το έχουν βιώσει, είτε οι ίδιοι είτε ένα αγαπημένο τους πρόσωπο, τα λόγια δεν φαίνεται να είναι αρκετά για να περιγράψουν την θλίψη, την απώλεια και συχνά το “άδικο”. Η νεογνική απώλεια ή την απώλεια κύησης, ενώ θα την βιώσει ένα μεγάλος αριθμός γυναικών και ζευγαριών, μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό θα μιλήσει για αυτό ή θα ζητήσει βοήθεια.
Σύμφωνα με την Sarah Kye Price, διδάκτωρ και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, οι άνθρωποι χρειάζονται περισσότερο να μιλήσουν για την απώλειa τους και να μοιραστούν την εμπειρία τους. Έχοντας δουλέψει για αρκετά χρόνια με γυναίκες που έχουν βρεθεί σε αυτή τη συνθήκη παρατήρησε τα εξης:
- Πολλές φορές άνθρωποι έρχονταν και της μιλούσαν απλά και μόνο γιατί ήθελα να το γνωρίζει κάποιος. Ήταν ένα “μυστικό” της οικογένειας, που δεν είχαν μοιραστεί με το περιβάλλον τους. Αυτό τους οδηγούσε στο να αισθάνονται μοναξιά και ενοχή.
- Στα γκρουπ ανθρώπων που μοιράζονταν τη δική τους απώλεια νεογνού ή κύησης, όλοι πίστευαν πως η δική τους εμπειρία, ο δικός τους πόνος ήταν και ο χειρότερος. Για αυτό και ένας ειδικός θεραπευτής για θέματα νεογνικής απώλειας ή απώλειας κύησης, υπογράμμιζε πως ο χειρότερος αποχωρισμός, είναι ο δικός σου, αυτός που βίωσες εσύ.
- Δεν χρειάζονται όλα τα ζευγάρια θεραπεία για να διαχειριστούν το πένθος και την απώλεια τους. Συχνά έχουν απλά την ανάγκη να πουν την ιστορία τους και να εκφράσουν την θλίψη τους. Κάποια ζευγάρια μπορεί να χρειαστούν θεραπεία για να προχωρήσουν και να ζήσουν μία ευτυχισμένη ζωή.
- Η διαδικασία του πένθους και η δημιουργία ενός τελετουργικό για τον αποχαιρετισμό του νεογνού ή του εμβρύου, έχει βοηθήσει σημαντικά τις οικογένειες. Είναι κάτι που προτείνουν οι περισσότεροι ειδικοί αλλά και η ίδια.
- Αν κάποιος δεν διαχειριστεί τα συναισθήματα του πένθους και της απώλειας, είναι πιθανόν να επανέρχονται σε κάθε αποχωρισμό που το ίδιο το άτομο θα βιώνει, ακόμα και αν αυτό συμβεί 30 χρόνια μετά.
- Κάθε περίπτωση νεογνικής απώλειας ή απώλειας κύησης είναι εντελώς ξεχωριστή και για το ζευγάρι μπορεί να είναι δυσβάσταχτη.
- Η γυναίκα μπορεί να βιώσει ακόμα πιο έντονα τον αποχωρισμό από το έμβρυο ή το νεογνό, καθώς ο συναισθηματικό πόνος προστίθεται στον σωματικό πόνο.
Γίνονται σιγά σιγά βήματα για την απενοχοποίηση της νεογνικής απώλειας ή απώλειας κύησης. Τον Νοέμβρη του 2020, η Meghan Markle μίλησε ανοιχτά για την δική της απώλεια κύησης, παίρνοντας την ενοχή από πολλές γυναίκες που έχουν αντίστοιχες εμπειρίες. Παράλληλα τον Μάρτιο του 2021, το κοινοβούλιο της Νέας Ζηλανδίας ενέκρινε ομόφωνα νομοθεσία που δίνει στις μητέρες και τους συντρόφους τους το δικαίωμα άδειας τριών ημερών μετ’ αποδοχών μετά από νεογνική απώλεια και την απώλεια κύησης. Τα δύο αυτά γεγονότα βοήθησαν σημαντικά στην ευαισθητοποίηση για το πολύ σοβαρό και σιωπηλό αυτό θέμα.
Ας ελπίσουμε τα επόμενα χρόνια, να υπάρχουν όλο περισσότερες οικογένειες που θα αισθάνονται ασφάλεια να μιλήσουν ανοιχτά για την απώλεια και το πένθος τους.
Να θυμάσαι ότι η επιστημονική ομάδα του MyParenthood, βρίσκεται πάντα στο πλάι του γονέα για να τον στηρίξει όταν νιώθει ότι το έχει ανάγκη.
source: Myparenthood.gr
Σχόλια