Μήπως αναρωτιέστε τι μωρό ταΐζετε;
Μια πολύ σημαντική στιγμή στη συμβίωσή μας με το μωρό, είναι η στιγμή που θα ανακαλύψουμε την προσωπικότητά του. Γιατί μπορεί όλα τα μωρά να είναι γλυκά, χαριτωμένα, γκρινιάρικα ή κλαψιάρικα, το καθένα όμως έχει τη δική του προσωπικότητα. Μπορεί για κάποιους το μωρό να είναι «tabula rasa», εν τούτοις δεν παύει το κάθε παιδί να γεννιέται με μια προδιάθεση. Να έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και το δικό του χαρακτήρα. Για παράδειγμα, όλα τα μωρά κλαίνε! Το θέμα είναι πως το κάθε το μωρό έχει το δικό του ήχο και τόνο κλάματος. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με την προσωπικότητά τους, το κάθε μωρό είναι μοναδικό! Μοναδικό όμως είναι και το κάθε μωρό, όταν τρώει!
Ας δούμε σε ποια κατηγορία ανήκει το δικό σας μωρό, αν λάβουμε υπόψη μας την ώρα του φαγητού του και τη συμπεριφορά που έχει αυτό.
Η ώρα του φαγητού! Μήπως την ώρα του φαγητού το μωρό αρπάζει κυριολεκτικά το στήθος αρχίζει να τρώει ακατάπαυστα για 10 με 20 λεπτά! Εδώ δεν έχουμε κάτι άλλο από ένα λαίμαργο μωρό που θέλει να φάει τα πάντα τώρα! Αυτός ο μικρός λαίμαργος θα πρέπει να μάθει να τρώει με μεγαλύτερη προσοχή κι όχι λες και θα του φάμε το φαγητό εμείς. Για το λόγο αυτό, όση επιμονή και να δείχνει εμείς θα πρέπει να του το αφαιρούμε πού και πού από το στόμα.
Χαρά! Με το που βλέπει το φαγητό του να πλησιάζει, ο ενθουσιασμός του είναι τόσο μεγάλος που στην κυριολεξία του τρέχουν τα σάλια. Το στόμα του ανοίγει διάπλατα και περιμένει μ’ ένα χαμόγελο επιτυχίας να φάει! Η στενοχώρια του δε, είναι τόσο μεγάλη μόλις απομακρύνουμε το φαγητό του που ένα δάκρυ είναι έτοιμο να κυλήσει από τα μάτια του. Μπορεί να μοιάζει με το λαίμαργο, εν τούτοις σημασία γι’ αυτά τα μωρά δεν έχει η ποσότητα του φαγητού, αλλά η όλη διαδικασία αυτού. Προσπαθούμε όσο το δυνατόν την ώρα που ταΐζουμε το μωρό να έχουμε γύρω του μια χαλαρή ατμόσφαιρα.
Χαλαρά! Η ώρα του φαγητού, μπορεί να περιμένει. Τα μωρά που ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία, είναι ικανά να αναβάλλουν την ώρα του φαγητού τους. Η πείνα τους δε φαίνεται να τα συγκινεί, ενώ δε θα ακούσουμε ποτέ το κλάμα τους. Κι όταν το ακούσουμε σίγουρα δε θα είναι από την πείνα τους! Αυτά τα μωρά είναι που πρέπει να προσέξουμε. Πρέπει να τα ξυπνάμε ακόμη κι αν κοιμούνται, για να φάνε, καθώς δεν παραλείπουμε κανένα τους γεύμα. Αλλά ούτε και αλλάζουμε το πρόγραμμα σίτισης τους.
Γευσιγνώστης! Κάθε γουλιά από το γάλα τους, γι’ αυτά τα μωρά, είναι και μια απόλαυση. Γεύονται την κάθε γουλιά λες και είναι ο επαγγελματίας γευσιγνώστης, ενώ η ώρα του φαγητού αποτελεί γι’ αυτά ιεροτελεστία. Το μυστικό μ’ αυτά τα μωρά είναι τα αφήσουμε να πάρουν το χρόνο τους! Σε καμία περίπτωση δεν πιέζουμε ένα μωρό είτε να φάει γρήγορα είτε αργά. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να πάμε με τα νερά του κι όχι αυτό με τα δικά μας.
Σχόλια