Μία έρευνα σχετικά με το “σύνδρομο της πριγκίπισσας” ήρθε να φέρει στο φως το ζήτημα των στερεότυπων.
O όρος “princess sickness” ή “princess syndrome” πρόκειται για έναν νεολογισμό που χρησιμοποιείται ευρέως στην Ανατολική και Νοτιοανατολική Ασία. Χρησιμοποιείται για να περιγράψει την κατάσταση του ναρκισσισμού και του υλισμού στις γυναίκες. Λιγότερο συχνά, ο όρος συναντάται ως “prince syndrome” για να περιγράψει την αντίστοιχη συμπεριφορά από άντρες. Στις δυτικές χώρες, πιο συχνά θα δούμε τον όρο “toxic masculinity”, να επικρατεί, περιγράφοντας την στερεοτυπική εικόνα του άντρα, που είναι πιο επιθετικός, λιγότερο ικανός να αλλάξει και λιγότερο συναισθηματικός.
Η στερεοτυπική εικόνα σχετικά με τα δύο φύλα μπορεί να νομιμοποιεί και διαιωνίζει με έναν τρόπο προκαταλήψεις, που σε καμία περίπτωση δεν βοηθούν στην επικοινωνία και στην σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων.
Μία έρευνα σχετικά με το “σύνδρομο της πριγκίπισσας” δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβρη του 2021 και ήρθε να επιβεβαιώσει την παραπάνω άποψη. Η έρευνα δεν πραγματοποιήθηκε σε κάποια ασιατική χώρα αλλά στην Αμερική, από την Jessica Cundiff, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μισούρη. Η ίδια σε συνεργασία με την ερευνητική της ομάδα, διενήργησε μία έρευνα με σκοπό να μελετήσει τις στερεοτυπικές απόψεις και τις συμπεριφορές των φοιτητών (gender harassment) σε ένα campus, σχετικά με τη χρήση του όρου “princess syndrome”. Σύμφωνα με την μελέτη, το 70% των συμμετεχόντων είχαν ακούσει τον όρο “princess syndrome”, το 50% είχε χρησιμοποιήσει τον όρο, ενώ μία στις τέσσερις γυναίκες είχαν προσδιοριστεί από τον όρο. Από την έρευνα φάνηκε πως ο όρος “princess syndrome” χρησιμοποιείται σαν μία προσβολή για να χαρακτηρίσει φοιτήτριες, ως χειριστικές, αλαζονικές, που εκμεταλλεύονται καταστάσεις με κάθε ευκαιρία. Εδώ βλέπουμε μία μεγάλη διαφορά από τον τρόπο που χρησιμοποιείται ο όρος στις ασιατικές χώρες, όπου και πρωτοεμφανίστηκε.
Παράλληλα, το δεύτερο μέρος της έρευνας παρουσίασε τις συμπεριφορές των φοιτητών προς τις κοπέλες που είχαν χαρακτηριστεί με τον όρο “princess syndrome”. Εκεί φάνηκε, πως οι ερωτηθέντες ήταν περισσότερο πιθανόν να μειώσουν την ακαδημαϊκή τους επιτυχία, θεωρώντας πως ήταν θέμα τύχης, να μην επιθυμούν να συνεργαστούν μαζί τους σε μία ομαδική εργασία και να θεωρούν πως είναι λιγότερο ικανές.
Μπορεί να βρισκόμαστε στο 2024, αλλά ακόμα φαίνεται, πως ο τρόπος που βάζουμε ταμπέλες και κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους ανάλογα με το φύλο τους, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τις απόψεις και τις συμπεριφορές μας προς τους ίδιους. Ξεκινώντας από τα μαθητικά και τα φοιτητικά χρόνια, μέχρι να βρεθούμε στην αγορά εργασίας, θα πρέπει να έχουμε σαν στόχο να βλέπουμε τον κάθε άνθρωπο, σαν μία μοναδική περίπτωση, μακριά από το φύλο, το χρώμα ή την καταγωγή του. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε μαζί και όχι απέναντι.
Mε στοιχεία από: The “Princess Syndrome”: An Examination of Gender Harassment on a Male-Majority University Campus
Σχόλια