Δερβενακίων 8, 172 35, Δάφνη, Αττική, Ελλάδα
Babyspace Greece
info@babyspace.gr 210 9287300
2016-01-27 11:23:09 +0200 Η Cori και ο Mark ανοίγουν το σπίτι τους και την καρδιά τους σε άρρωστα παιδιά, υιοθετώντας τα. Το σπίτι της ελπίδας

Το σπίτι της ελπίδας

Το σπίτι της ελπίδας 470 900
Η Cori και ο Mark ανοίγουν το σπίτι τους και την καρδιά τους σε άρρωστα παιδιά, υιοθετώντας τα.

Όλα ξεκίνησαν πολλά χρόνια πριν, όταν η μικρή αδερφή της Cori Chalchert, Amie, διαγνώσθηκε με μηνιγγίτιδα. Ο υψηλός πυρετός και άλλες συνέπειες της ασθένειας, δημιούργησαν μόνιμα προβλήματα στη σωματική και πνευματική της κατάσταση. Λίγα χρόνια αργότερα, η Amie βρέθηκε πνιγμένη σε μία μικρή λίμνη. Από εκείνη τη στιγμή όλα άλλαξαν.

"Πού ήταν ο Θεός, όταν η αδερφή μου τον χρειαζόταν;" θυμάται η Cori να αναρωτιέται εκείνα τα χρόνια."Κάποια στιγμή, όταν πια ήμουν αρκετά μεγάλη, συνειδητοποιήσα ότι όταν συμβαίνει κάτι κακό, πρέπει να προσπαθούμε να βγάλουμε κάτι καλό απο αυτό. Για χρόνια δούλευα σα νοσοκόμα και τα μάτια μου είδαν κάθε λογής ασθενή. 

Το αγαπημένο μου κομμάτι ήταν αυτό που είχε να κάνει με νεογέννητα και μητέρες. Όταν άρχισα να δουλεύω στον τομέα αυτό ήρθα αντιμέτωπη με μία σκληρή πραγματικότητα. Πολλές γυναίκες έρχονταν στο νοσοκομείο να γεννήσουν και έφευγαν με άδεια χέρια, καθώς το μωρό τους είτε είχε πεθάνει στη γέννα είτε λίγο μετά. 

Ένιωσα χρέος μου να βοηθήσω αυτές τις οικογένειες και για αρκετό καιρό το έκανα. Κάποια στιγμή πριν από μερικά χρόνια, η ασθένεια χτύπησε και τη δική μου πόρτα. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, δεν μπορούσα όμως να δουλέψω. Πώς λοιπόν θα συνέχιζα να βοηθάω αυτά τα παιδιά;

Τότε, τον Άυγουστο του 2012, ένα τηλεφώνημα μου άλλαξε τη ζωή. Με ρώτησαν αν θα μπορούσα να πάρω σπίτι ένα μωρό δύο εβδομάδων που το είχαν παρατήσει στο νοσοκομείο. Την ονομάσαμε Emmalynn και ενώ αρχικά οι γιατροί της έδιναν μερικές μέρες το πολύ εβδομάδες ζωής, έζησε για παραπάνω από 50 ημέρες. Όταν άρχιζε να χειροτερεύει η κατάσταση, ήμασταν όλοι δίπλα της. Εγώ, ο άντρας μου και τα παιδιά μας. Και κάπως έτσι έφυγε. Δεν υπέφερε! Και το πιο σημαντικό δεν ήταν μόνη της.

Αμέσως σκεφτήκαμε να πάρουμε ένα άλλο μωρό και πράγματι, τον Οκτώβρη του 2014 ήρθε στη ζωή μας ο Charlie. Η ασθένειά του, υπό άλλες συνθήκες δε θα του επέτρεπε να ξεπεράσει την ηλικία των δύο. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα και ήδη τον τελευταίο χρόνο τον έχουμε σώσει την τελευταία στιγμή πάνω από δέκα φορές.

 

Σίγουρα όλο αυτό είναι ψυχοφθόρο, το μόνο που θέλω όμως είναι να βοηθήσω αυτά τα παιδιά. Είναι ευλογία να είμαι κομμάτι της ζωής τους και θα κάνω τα πάντα προκειμένου να απαλύνω έστω και λίγο τον πόνο τους. 

Κάθε φορά που χάνεται ένα παιδί, ραγίζει η καρδιά σου. Όμως, όπως ακριβώς και το ραγισμένο γυαλί, γίνεται πιο δυνατή και πιο όμορφη."

Πηγή: TODAY

 

Σχόλια

Neutral avatar

Σχετικά άρθρα


Οι υποστηρικτές μας