Πόσες φορές βρίσκεσαι σε ένα αδιέξοδο διότι, πολύ απλά δεν μπορείς να καταλάβεις τι θέλει να σου πει!
Τα περισσότερα παιδιά λένε τις πρώτες τους λέξεις περίπου σε ηλικία 14 μηνών. Την περίοδο που έχουν τα δεύτερα γενέθλιά τους τα περισσότερα παιδιά μπορούν να πουν πάνω-κάτω 50 λέξεις. Αυτό, βέβαια δεν τους κάνει και τους καλύτερους συνομιλήτες.
Θέλοντας και μη ακόμη υπάρχει ένα κενό μεταξύ αυτών και ημών.
Πόσες φορές βρίσκεσαι σε ένα αδιέξοδο διότι, πολύ απλά δεν μπορείς να καταλάβεις τι θέλει να σου πει! Ή για να ακριβολογούμε αυτό σου λέει ... εσύ δεν καταλαβαίνεις!
Θυμάστε την ταινία "Κοίτα ποιος μιλάει".
Ας δούμε τι θέλουν να μας πουν πραγματικά τα μικρά μας ... αλλά απλώς δεν ξέρουν το πως.
- "Καλά μαμά είσαι πολύ καλή δασκάλα. Μόλις σου ξέφυγε μια κακιά λέξη και εγώ θα τη λέω συνέχεια για να δεις πόσο εύκολα μαθαίνω!"
- "Δεν θέλω την βοήθειά σου! Θέλω να το κάνω μόνος μου. Δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα και δεν μπορώ να βάλω το παντελόνι μου, καπέλο και να βγω έξω. Και στην τελική σταμάτα να γελάς. Που είναι το αστείο;"
- "Μάλλον κάτι δεν έχεις καταλάβει. Δεν πρόκειται να μπω στο αυτοκίνητο και να κάτσω στο καρεκλάκι μου, αν δεν με πάρεις αγκαλιά! Ξέρεις έχω και άλλο τρόπο να στο δείξω. Θυμάσαι, τότε που έκλαιγα στο διάδρομο του σούπερ μάρκετ; Για κοίτα με καλά! Θες να το ξανακάνω;
- "Ναι σου έδωσα το πινέλο της ζωγραφικής μους, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έπρεπε να το πάρεις. Και πόσο μάλλον να αρχίζεις να ζωγραφίζεις. Ορίστε τώρα μου χάλασες τη ζωγραφιά μου"
- "Πριν πάμε στην παιδική χαρά, θα ήθελα να σε ενημερώσω πως δεν είμαι για πολλά σήμερα, πόσο μάλλον να μοιραστώ τα παιχνίδια μου. Για το λόγο αυτό μην αρχίσεις τις προσπάθειες να κάνω νέους φίλους"
- "Το βλέπω πως είναι σκοτάδι έξω. Εγώ όμως σου λέω πως είναι πρωί και θέλω να παίξουμε με τα τουβλάκια μου"
- "Καλά ε, περνάμε υπέροχα και οι τρεις στο κρεβάτι. Μην με στριμώξετε μόνο και μην ροχαλίζετε γιατί θέλω να κοιμηθώ. Ευχαριστώ!"
- "Θα σηκωθείς από το κρεβάτι. Αν δεν σηκωθείς θα σου δείξω τι καινούργιο έχω μάθει! Ναι ... να δαγκώνω! Να κοίτα!"
- "Το γεγονός πως ήθελα να περπατήσω, δεν σήμαινε πως θα έπρεπε να αφήσεις το καρότσι στο σπίτι. Ορίστε τώρα κουράστηκα. Αγκαλιά;"
- "Δεν έχω αισθανθεί πιο μεγάλη ντροπή! Έπρεπε δηλαδή να πεις στις φίλες σου πως ... είχα ένα ατύχημα εχθές το βράδυ στον ύπνο μου. Αίσχος!"
Πηγή: bellybelly.com.au
Σχόλια