Δερβενακίων 8, 172 35, Δάφνη, Αττική, Ελλάδα
Babyspace Greece
info@babyspace.gr 210 9287300
2016-09-12 14:40:13 +0300 H ομάδα του babyspace θυμάται τη δική της πρώτη μέρα στο σχολείο. Η δική μας πρώτη μέρα στο σχολείο

Η δική μας πρώτη μέρα στο σχολείο

Η δική μας πρώτη μέρα στο σχολείο 470 900
Άρθρο από Βάλια Κουρκουμέλη Άλκηστις Κοϊνάκη Μαρία Σωτηροπούλου
Πριν χτυπήσει το κουδούνι, η συντακτική ομάδα του babyspace θυμάται τα δικά της σχολικά χρόνια και τη δική της "πρώτη μέρα στο σχολείο".

Βάλια Κουρκουμέλη

Όταν μου ζητήθηκε να γράψω για την πρώτη μου μέρα στο σχολείο το μυαλό μου πήγε σε αυτή εδώ την εικόνα. 

 
Βλέπεις δεν πάνε και λίγα χρόνια από τότε που πέρασα την πόρτα του σχολείου. Για πρώτη φορά πήγα σχολείο στο νηπιαγωγείο. Οι μνήμες που έχω είναι αμυδρές. Από περιγραφές των μεγαλυτέρων, δεν φάνηκα και τόσο χαρούμενη με την ιδέα. Βέβαια δεν πρόλαβα να το συνειδητοποιήσω καθώς με το καλημέρα σας, ξαφνικά βρέθηκα να κρατάω το χέρι της νηπιαγωγού και η μαμά μου δεν ήταν πουθενά. Τραυματική εμπειρία για ένα παιδί.
 
Μεγαλώνοντας η "πρώτη μέρα στο σχολείο" ερχόταν πιο ομαλά. Καινούργια αίθουσα, καινούργιος δάσκαλος. Πλάκα είχε. Μετά ήρθε η πρώτη μέρα στο γυμνάσιο. Μια πρώτη μέρα καταλυτική καθώς βρέθηκα σε ένα καινούργιο περιβάλλον, χωρίς φίλους.Όσο και αν δεν ήθελα να πάω σε αυτό το σχολείο, οφείλω να ομολογήσω πως είναι κάτι που ακόμη χρωστάω ευγνωμοσύνη στους γονείς μου που έκαναν αυτή την επιλογή. Και μετά ήρθε η "πρώτη μέρα" στο Πανεπιστήμιο. Αυτή τη θυμάμαι καλύτερα!
 
Και όμως κάθε φορά που σκέφτομαι την πρώτη μέρα, όπου και αν ήταν αυτή, νιώθω το ίδιο σφύξιμο στην καρδιά. Η αγωνία για το τι κρύβεται στο επόμενο βήμα σου. Ένα χέρι που σε κρατάει πίσω και δύο που σε σπρώχνουν να πας μπροστά. Για εμένα οι πρώτες μέρες στο σχολείο ήταν μικρές κατακτήσεις. Έκανα φίλους. Έμαθα γράμματα. Ιστορία. Μαθηματικά.
 
Έμαθα πολλά ... μα πάνω από όλα για εμένα το σχολείο ήταν η προετοιμασία για κάθε "πρώτη μέρα" που θα συναντούσα τούδε και στο εξής. 

Σχολείο δεν θα ξαναπάω. Το σίγουρο είναι πως τις στιγμές αυτές θα τις ξαναζήσω. Όχι ως πρωταγωνιστής αλλά ως συμπρωταγωνιστής, και τότε θα είναι κάπως έτσι ... 


Άλκηστις Κοϊνάκη

Σήμερα, για χιλιάδες παιδιά είναι η πρώτη μέρα της νεάς σχολικής χρονιάς. Χαρούμενα πρόσωπα παντού, φωνές, γέλια... Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι πάντα ιδιαίτερη! Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρωτη φορά που πέρασα τη μεγάλη σιδερένια πύλη του Δημοτικού.

"Τώρα μεγάλωσες, θα πας στο μεγάλο σχολείο, το Δημοτικό!" μου έλεγε η μητέρα μου και έφτιαχνα διάφορες εικόνες με το μυαλουδάκι μου! Για μέρες ολόκληρες  αισθανόμουν μεγάλη ανυπομονησία. Άγχος δεν υπήρχε, μόνο λαχτάρα! Ήδη από το προηγούμενο βράδυ είχα διαλέξει τα ρούχα που θα φορούσα. Το αγαπημένο μου άσπρο φορεματάκι και τα κίτρινα πεδιλάκια μου, βρίσκονταν δίπλα στο κρεβάτι μου έτοιμα να υποδεχτούν και αυτά το νεό ξεκίνημα!

Εκείνο το πρωι σηκώθηκα κατευθείαν από το κρεβάτι μου, ήπια το γάλα μου και ξεκίνησα χεράκι χεράκι με τη μαμά μου. 

Με το που είδα το τεράστιο κίτρινο κτήριο με τη μεγάλη αυλή, ενθουσιάστηκα! Όσο πλησιάζαμε, τοσο μεγάλωνε ο ενθουσιασμός και η ανυπομονησία! Φτάσαμε στο προάυλιο. Τα δεκάδες παιδιά με τους γονείς τους, οι δάσκαλοί ακόμα και οι γιαγιάδες και παπούδες που ήρθαν να καμαρώσουν τα εγγονάκια τους, είναι μία εικόνα που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό μου. 

Λίγο μετά τον αγιασμό, ένας συμπαθητικός κύριος που ήταν ο διευθυντής μας, μας είπε ότι θα χωριστούμε σε τμήματα και θα δούμε τις καινούριες μας τάξεις. Η ιδέα του ότι θα έχανα τη μαμά μου από το οπτικό μου πεδίο δε μου άρεσε καθόλου! 

Μπήκα σιγά σιγά στη μεγάλη αίθουσα. Τα βήματά μου ήταν μικρά και δειλά. "Που να πάω;" "Που να καθίσω;" "Ποια ήταν όλα αυτά τα παιδάκια;" "Θέλω τη μαμά μουυυ!!!"

Η μητέρα μου, πάντα δίπλα μου στις μικρές και μεγάλες στιγμές, περίμενε στην είσοδο της αίθουσας με τους υπόλοιπους γονείς. Με μία κίνηση, μου έδειξε μία άδεια θέση στην τρίτη σειρά. 

Κάθισα και λίγα λεπτά μετά είχα ήδη γνωρίσει το κοριτσάκι με τα σγουρά, ξανθά μαλλιά δίπλα μου. Αυτή είναι η Εμμανουέλα η οποία μέχρι και σήμερα παραμένει μία από τις καλύτερές μου φίλες και αναπολούμε μαζί την πρώτη φορά που γνωριστήκαμε. Κάπως έτσι ήταν για εμένα η πρώτη μέρα στο σχολείο. Πρωτόγνωρα συναισθήματα για εμένα και σίγουρα και για τη μαμά μου. Τα χρόνια πέρασαν και ακολούθησαν πολλές πρώτες μέρες, η κάθε μια ξεχωριστή και ιδιαίτερη!

Καλή σχολική χρονιά σε όλους!

 

Μαρία Σωτηροπούλου

Ένα πράγμα που θυμάμαι από τις πρώτες μέρες στο σχολείο είναι ότι φορούσα μία τζιν φούστα η οποία έπαιρνε το σχήμα της ανάλογα με το πως καθόμουν. Την έφτιαχνα κάθε φορά που σηκωνόμουν από το θρανίο. Αφού η μαμά μου έλυνε τα θέματα που αφορούσαν την καθημερινή μου ένδυση, σκεφτόμουν νέους τρόπους να αποφύγω την μπάλα του μπάσκετ η οποία τότε σίγουρα μου φαινόταν πιο βαριά από ότι ήταν στην πραγματικότητα(ποτέ κανείς δεν την απέφευγε τελείως).

Τέλος, παρόλο που τα μπλε τετράδια σήμαιναν "διάβασμα", μου άρεσε πολύ η διαδικασία προετοιμασίας των μολυβιών μου για να κάνω τις ασκήσεις.

Σίγουρα τα μολύβια μου ήταν πάντα πιο έτοιμα από εμένα για το "Γράφω και Μαθαίνω" της ημέρας!"

 

Ευχόμαστε από καρδιάς Καλή Σχολική Χρονιά σε όλα μας τα παιδάκια με μια ευχή ... οι εμπειρίες που θα αποκτήσουν στα σχολικά τους χρόνια να αξίζουν Α' με τόνο ! 

                                                   

*η φωτογραφία είναι από την προσωπική συλλογή της Μαρίας Σωτηροπούλου

Σχόλια

Neutral avatar

Σχετικά άρθρα


Οι υποστηρικτές μας