Η υιοθεσία είναι μια πράξη σχεδόν ιερή που παρά τα θετικά συναισθήματα που γεννά, δημιουργεί φόβο και άγχος στους νέους γονείς. Ο λόγος; Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποκαλύψουμε στο παιδί την αλήθεια.
Να του το πω;
Ένα παιδί πρέπει να ξέρει ότι είναι υιοθετημένο. Είναι υποχρέωση μας να του το πούμε και δικαίωμά του να ξέρει.
Με το να γνωρίζει ένα παιδί ότι είναι υιοθετημένο θα χτιστεί ομαλά ο ψυχικός του κόσμος και θα διαμορφωθούν ανάμεσα μας αισθήματα εμπιστοσύνης και ασφάλειας.
Φόβος
Ο φόβος της απόρριψης είναι αυτό που συχνά μας αποτρέπει από συζητήσεις με το παιδί μας γύρω από την υιοθεσία. Το άγχος και η αμηχανία για να μην τα χάσουμε μας κυριεύουν. Λάθος! Το να γνωρίζει ένα παιδί ότι είναι υιοθετημένο είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας. Το παιδί πρέπει να ξέρει ποια είναι η ταυτότητα του ώστε να την χρησιμοποιήσει ως υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα χτιστεί η ζωή του.
Πότε είναι η κατάλληλη ώρα;
Το παιδί πρέπει να γνωρίζει και να εξοικειώνεται με τον όρο της υιοθεσίας από τη στιγμή που αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο του. Βέβαια δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως το νόημα της υιοθεσίας προτού φτάσει την ηλικία των 6 με 7 ετών. Όσο νωρίτερα μιλήσουμε για την υιοθεσία στο παιδί τόσο το καλύτερο. Στην αρχή, όσο το παιδί είναι μικρό, μπορούμε να το εισάγουμε στην πραγματικότητα της υιοθεσίας του με παραμύθια και ιστοριούλες.
Γιατί με άφησαν οι φυσικοί μου γονείς;
Αυτή είναι μια απορία που μπορεί να βασανίζει το υιοθετημένο παιδί καθώς μεγαλώνει. Εμείς με τη σειρά μας θα κληθούμε να απαντήσουμε σε ερωτήσεις όπως «Γιατί δεν με ήθελαν;», «Γιατί με έδωσαν;» κ.τ.λ. Τις ερωτήσεις αυτές δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τις αποφύγουμε. Αντιθέτως τις απαντάμε με ειλικρίνεια και σεβασμό στα συναισθήματα του παιδιού. Σε καμία περίπτωση δεν κατηγορούμε τους φυσικούς γονείς. Τα λόγια μας πρέπει να είναι γεμάτα από αγάπη και ζεστασιά για αυτούς. Ο ειδικός παιδοψυχολόγος είναι ο κατάλληλος να μας κατευθύνει.
Σχόλια