Παράλληλα, ένα παιδί μπορεί να νιώσει πως δεν μπορεί πλέον να μοιράζεται τις ανησυχίες του με τους γονείς και να αποτραβηχτεί στον εαυτό του.
Το να αποφασίσει κανείς, πότε, πως και με πόση λεπτομέρεια θα μιλήσει στο παιδί του για τη διάγνωση, μπορεί να είναι μία πολύ δύσκολη απόφαση. Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμα και όταν τα παιδιά δεν είναι σε μία ηλικία που μπορούν να καταλάβουν ακριβώς την κατάσταση, αποτελέσματα ερευνών, μας δείχνουν πως τα παιδιά είναι λιγότερο αγχωμένα και λιγότερο φοβισμένα, όταν γνωρίζουν τι συμβαίνει.
Κάποιοι γονείς συχνά αποφεύγουν να μιλήσουν ανοιχτά στο παιδί για την κατάσταση υγείας της μητέρας, γιατί φοβούνται πως θα τα στεναχωρήσουν ή πως θα χρειαστεί να απαντήσουν σε δύσκολες ερωτήσεις. Όμως οι έρευνες υποδεικνύουν πως τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν τις αλλαγές που συμβαίνουν στο χώρο και πως κάτι στεναχωρεί ή απασχολεί έντονα τους γονείς του.
Όταν ένα παιδί αισθάνεται, πως μένει εκτός από κάτι που συμβαίνει, μπορεί να αρχίσει να αναρωτιέται, αν κάτι κακό συμβαίνει, αν εκείνο ευθύνεται και για αυτό δεν του το λένε οι γονείς και μπορεί να φτιάξει με τη φαντασία του μία ιστορία, που μπορεί να είναι πολύ πολύ χειρότερη από αυτό που όντως συμβαίνει. Παράλληλα, ένα παιδί μπορεί να νιώσει πως δεν μπορεί πλέον να μοιράζεται τις ανησυχίες του με τους γονείς και να αποτραβηχτεί στον εαυτό του.
Τα παιδιά χρειάζεται να αισθάνονται, πως μπορούν να εμπιστευτούν τους γονείς τους και όταν οι γονείς μιλούν με ειλικρίνεια, ουσιαστικά τους δείχνουν το δρόμο για καλύτερη επικοινωνία και εμπιστοσύνη.
Ποιος θα του το πει;
Οι γυναίκες που έχουν καρκίνο του μαστού, συνήθως μιλούν πρώτα στο σύντροφό τους, αν έχουν, ή στην οικογένεια τους. Επιλέγουν να μιλήσουν στο παιδί τους, λίγο μετά την διάγνωση ή πριν ξεκινήσουν τις θεραπείες. Δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή, κάθε οικογένεια το διαχειρίζεται με τον δικό της τρόπο. Αυτός ο τρόπος συχνά εξαρτάται και από το πως η οικογένεια μέχρι χθες συζητούσε τα προηγούμενα “σημαντικά” θέματα που προέκυπταν στο σπίτι.
Οι γονείς είναι τα καταλληλότερα άτομα να μιλήσουν στο παιδί για το θέμα υγείας της μαμάς. Τα παιδιά φαίνεται να αντιδρούν καλύτερα, όταν μία δύσκολη πληροφορία, έρχεται από το στόμα ενός ανθρώπου, που εμπιστεύονται και αγαπούν πολύ. Αν οι γονείς δεν είναι σε θέση να μιλήσουν στο παιδί, μπορεί να το αναλάβει ένα άτομο από τον στενό οικογενειακό κύκλο που το παιδί εμπιστεύεται.
Συχνά, η μαμά δεν θέλει να μιλήσει απευθείας στο παιδί γιατί φοβάται την ένταση του συναισθήματός της και πως μπορεί όσο μιλά να λυγίσει και ακόμα να κλάψει μπροστά στο παιδί. Το να κλάψουν οι γονείς μπροστά στο παιδί τους μπορεί να τους δείξει, πως όλα τα συναισθήματα επιτρέπονται και είναι ανθρώπινα. Αν πάλι η μαμά καταφέρει να μιλήσει με σταθερή και ήρεμη φωνή, μπορεί το παιδί να μην “φοβηθεί” τόσο από τα νέα που θα ακουσεί. Ένα οικείο μέρος, που το παιδί θα αισθάνεται άνετα και δεν θα διακόπτεται η συζήτηση κάθε τόσο, είναι ιδανικό για αυτή τη συζήτηση.
Οι λέξεις που θα χρησιμοποιήσουν οι γονείς, εξαρτώνται από την ηλικία του παιδιού αλλά και από τον τρόπο, που μέχρι χθες μιλούσαν μαζί του. Το παιδί, αν είναι πολύ μικρό, μπορεί να χρειαστεί να του ξαναμιλήσουν για το ίδιο θέμα ή να χρειαστεί να απαντήσουν σε αρκετές ερωτήσεις. Η παρακολούθηση των εξελίξεων σχετικά με την υγεία της μητέρας ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα βοηθήσει το παιδί να μην έχει αγωνία και να μην αισθάνεται, πως οι γονείς το αποκλείουν.
Μπορεί οι γονείς να χρειαστεί να συμβουλευτούν κάποιον ειδικό ή το σχολείο του παιδιού για περισσότερη καθοδήγηση. Η επικοινωνία όλων των μελών της οικογένειας μπορεί πραγματικά να λύσει τα χέρια των γονιών, σε αυτή τη τόσο δύσκολη περίοδο που διανύουν.
source: breastcancernow.org
Σχόλια