Η ίδια ως μαύρη μητέρα, ήθελε να βρει έναν τρόπο να εξασφαλίσει ότι οι αστυνομικοί δεν θα βλέπουν τα νεαρά μαύρα αγόρια σαν εν δυνάμει εγκληματίες ή μέλη συμμοριών.
Ο μικρός Demetrius από το Twinsburg του Οχάιο, παρακολουθούσε τη μητέρα του, Luciana Gilmore, να οργανώνει ένα συνέδριο κοριτσιών με μια ομάδα νεαρών κυριών, τις οποίες καθοδηγούσε. Ο γιος της που παρακολουθούσε τις συναντήσεις της μητέρας του άρχισε να έχει απορίες, γιατί ήταν το μόνο αγόρι που υπήρχε στο χώρο. “Ένιωθα λες και έμενα απ έξω από αυτό που συμβαίνει, παρόλο που βρισκόμουν εκεί”, υπογραμμίζει το 9χρονο αγόρι. Ο μικρός Demetrius από εκείνη τη μέρα προσπαθούσε να πείσει τη μητέρα του να δημιουργήσει κάτι, που να απευθύνεται στα αγόρια της ηλικίας του. Μάλιστα, όχι απλά σε όλα τα αγόρια της ηλικίας του, αλλά στα αγόρια που του μοιάζουν.
Έπειτα από συστηματική έρευνα, η μητέρα του Demetrius, συνειδητοποίησε αυτό που γνώριζε ήδη. «Άρχισα να ψωνίζω για χρωματιστές κούκλες και ανακάλυψα ότι δεν υπήρχε τίποτα που να μοιάζει με τον γιο μου», είπε. «Ήξερα ότι τότε ήμασταν στο σωστό δρόμο και ξεκινήσαμε ακολουθώντας τη νομική ορθότητα για να ξεκινήσουμε μια επιχείρηση».
Η ίδια ως μαύρη μητέρα, ήθελε να βρει έναν τρόπο να εξασφαλίσει ότι οι αστυνομικοί δεν θα βλέπουν τα νεαρά μαύρα αγόρια σαν εν δυνάμει εγκληματίες ή μέλη συμμοριών αλλά αντιθέτως θα τα βλέπουν για αυτό που πραγματικά είναι, απλά παιδιά. Ήταν ακόμα έντονες οι μνήμες από τις απώλειες των Trayvon Martin και ο Tamir Rice. Δύο παιδιών που έφυγαν από τη ζωή πολύ άδικα και πολύ νωρίς.
Έτσι αποφάσισαν να δημιουργήσουν κούκλες αγόρια και ξεκίνησαν την επιχείρηση Our Brown Boy Joy. Κούκλες αγόρια, σε διαφορετικά χρώματα δέρματος, καφέ και μαύρο, για να τιμήσουν τα νέα αγόρια, που φαίνονταν στα μάτια της αστυνομίας πιο “επικίνδυνα” από ότι ήταν. Ο Demetrius μπορεί να μην κατάφερε να φέρει περισσότερα αγόρια στα συνέδρια, που οργανώνει η μητέρα του, αλλά σίγουρα έφερε στην επιφάνεια την παιδικότητα και την αθωότητα, που έχουν τα μαύρα αγόρια, όπως και όλα τα παιδιά στη γη. Την παιδικότητα και την αθωότητα, που πολλές φορές ξεχνά να δει ο υπόλοιπος κόσμος.
Η ιστορία του μικρού Demetrius και της μητέρας του μας δείχνει, πως τα στερεότυπα ακόμα υπάρχουν. Το γεγονός ότι ανάλογα με την εξωτερική μας εμφάνιση - το φύλο ή/και το χρώμα του δέρματός μας - κάποιος μπορεί να μας κρίνει, χωρίς να μπορεί να δει τον άνθρωπο, πίσω από την εικόνα, φέρνει στην επιφάνεια, πόσο δρόμο ακόμα έχουμε να διανύσουμε.
source: www.cleveland.com
Σχόλια