Τα περισσότερα παιδιά έμαθαν να μένουν μέσα στο σπίτι και μπορεί να μην δείξουν μεγάλο ενθουσιασμό για αυτή την αλλαγή.
Πριν από λίγες μέρες, ένα νεαρό ζευγάρι με τον τρίχρονο γιό τους, είχαν πάει βόλτα στο πάρκο. Όταν ένας φίλος της οικογένειας, τους κάλεσε στο τηλέφωνο και τους είπε να συναντηθούν στο πάρκο, ο μικρός γιος άρχισε να αντιδρά.
-Καλά δεν είμαστε οι τρεις μας; Γιατί πρέπει να έρχονται και άλλοι;
Το τρίχρονο αγόρι έλεγε αυτό που δεν μπορούσαν ίσως να σκεφτούν και οι γονείς. Είχαν μάθει τόσο καιρό, οι τρεις τους στο σπίτι, Είχαν συνηθίσει έτσι. Το παιδάκι αισθανόταν ζεστασιά και στη σκέψη ότι αυτό μπορεί να χαθεί, αντιδρούσε.
Μετά από περίπου 6 μήνες σε περίοδο καραντίνας, επανερχόμαστε σιγά σιγά πίσω στην νέα κανονικότητα. Τα περισσότερα παιδιά έμαθαν, να μένουν μέσα στο σπίτι και μπορεί να μην δείξουν μεγάλο ενθουσιασμό για αυτή την αλλαγή. Το ίδιο βέβαια μπορεί να ισχύει και για τους γονείς.
Μπορεί πλέον οι γονείς να μην δουλεύουν από τηλεργασία, μπορεί η αναστολή εργασίας τους να σταματήσει και να επιστρέψουν στη δουλειά, μπορεί να χρειαστεί πάλι να κάνουν ταξίδια και να λείπουν αρκετές ώρες από το σπίτι.
Όλες αυτές οι συνθήκες, μπορεί να φαντάζουν απειλιτικές στα μάτια ενός μικρού παιδιού, που μπορεί να κάνει ένα βήμα πίσω και να εξηγήσει τα συναισθήματα του και την αγωνία που μπορεί να νιώθει.
Εδώ λοιπόν έρχεται ο ρόλος του γονιού:
- ρωτάω το παιδί πως αισθάνεται που θα επιστρέψει στο σχολείο
- του εξηγώ ότι είναι λογικό και να ανυπομονεί και να έχει αγωνία
- του υπενθυμίζω τους κανόνες υγιεινής και την τήρηση των αποστάσεων
- του θυμίζω πως ο ιός ακόμα υπάρχει και θα χρειαστεί για λίγο καιρό ακόμα προσοχή
- του ζητάω να μοιράζεται τις απορίες που μπορεί να έχει
- του υπενθυμίζω πως μπορεί να αλλάξει λίγο η καθημερινότητά του αλλά σε λίγες εβδομάδες θα την έχει συνηθίσει πάλι
Πολλές φορές τα παιδιά μας δείχνουν αυτά που και εμείς νιώθουμε αλλά δεν έχουμε χρόνο να τα σκεφτούμε λίγο καλύτερα γιατί τρέχουμε από τη μία δουλειά στην επόμενη υποχρέωση. Ίσως αυτή η κουβέντα να ωφελήσει όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τους γονείς εξίσου.
Σχόλια