Άρθρο από
Μαρία Ροδίτη
Προσπαθήστε να αποκωδικοποιήσετε τα μηνύματα που σάς στέλνουν τα παιδιά σας και επικοινωνίστε καλύτερα.
Μαμά..! Μπαμπά..! Είμαι και εγώ εδώ! Χρειάζεται να με προσέξεις! Να με παρατηρήσεις! Θέλω τη βοήθεια σου… Κάτι θέλω να σου πω με τον τρόπο μου! Γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς! Προσπάθησε να αποκωδικοποιήσεις το μήνυμα που σου στέλνω..!
Με τον τρόπο του ένα παιδί φωνάζει ότι έχει και αυτό τα προβλήματα του! Και ποιος είναι εκεί για να το βοηθήσει; Φυσικά τα σημαντικότερα πρόσωπα για αυτό: oι γονείς του!
Οι γονείς παρατηρούν συχνά κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού τους... Πολλές φορές είναι παράξενοι, αλλόκοτοι τρόποι συμπεριφοράς και έχουν αντιδραστικό χαρακτήρα. Είναι συμπεριφορές διαφορετικές από τις συνηθισμένες, τις οποίες οι γονείς είχαν μάθει να αναγνωρίζουν καθημερινά στα παιδί τους.
Και τότε οι γονείς αναρωτιούνται για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Αγχώνονται, απελπίζονται, στεναχωριούνται, θυμώνουν, αγανακτούν, με την απότομη αλλαγή που βλέπουν! Έχουν απορία στο τι μπορούν να κάνουν για να διορθώσουν αυτή την «αρνητική» συμπεριφορά του μικρού τους παιδιού.
Υπάρχει μία εξήγηση! Συχνά, είναι ο τρόπος αντίδρασης του σε οτιδήποτε του προκαλεί αρνητικά συναισθήματα. Κάποια κατάσταση ή ένας άνθρωπος μπορεί να είναι η αιτία για ένα παιδί να αισθανθεί θυμό, ενόχληση, λύπη, άγχος ή σωματικό πόνο. Είναι ο μόνος τρόπος ενός μικρού παιδιού για να πει έμμεσα αυτό που θέλει στους γονείς του, γιατί δεν ξέρει και άλλον. Είναι ένα είδος συναγερμού!
Οι γονείς χρειάζεται να αφουγκραστούν και κατανοήσουν τι έχει ανάγκη το παιδί τους. Άλλες φορές χρειάζεται να διορθώσουν μία κατάσταση και άλλες πάλι, απλώς να του συμπαρασταθούν και να του προσφέρουν προστασία, συναισθηματική στήριξη και φροντίδα.
Δεν υπάρχει μαγική συνταγή! Ούτε σωστή και λάθος προσέγγιση των αναγκών των παιδιών.
Μόνο να θυμόμαστε ότι τα παιδιά μας πρέπει να είναι πάντα στο πρώτο πλάνο της καθημερινής μας ζωής και προτεραιότητα μας.
Με τον τρόπο του ένα παιδί φωνάζει ότι έχει και αυτό τα προβλήματα του! Και ποιος είναι εκεί για να το βοηθήσει; Φυσικά τα σημαντικότερα πρόσωπα για αυτό: oι γονείς του!
Οι γονείς παρατηρούν συχνά κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού τους... Πολλές φορές είναι παράξενοι, αλλόκοτοι τρόποι συμπεριφοράς και έχουν αντιδραστικό χαρακτήρα. Είναι συμπεριφορές διαφορετικές από τις συνηθισμένες, τις οποίες οι γονείς είχαν μάθει να αναγνωρίζουν καθημερινά στα παιδί τους.
Και τότε οι γονείς αναρωτιούνται για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Αγχώνονται, απελπίζονται, στεναχωριούνται, θυμώνουν, αγανακτούν, με την απότομη αλλαγή που βλέπουν! Έχουν απορία στο τι μπορούν να κάνουν για να διορθώσουν αυτή την «αρνητική» συμπεριφορά του μικρού τους παιδιού.
Υπάρχει μία εξήγηση! Συχνά, είναι ο τρόπος αντίδρασης του σε οτιδήποτε του προκαλεί αρνητικά συναισθήματα. Κάποια κατάσταση ή ένας άνθρωπος μπορεί να είναι η αιτία για ένα παιδί να αισθανθεί θυμό, ενόχληση, λύπη, άγχος ή σωματικό πόνο. Είναι ο μόνος τρόπος ενός μικρού παιδιού για να πει έμμεσα αυτό που θέλει στους γονείς του, γιατί δεν ξέρει και άλλον. Είναι ένα είδος συναγερμού!
Οι γονείς χρειάζεται να αφουγκραστούν και κατανοήσουν τι έχει ανάγκη το παιδί τους. Άλλες φορές χρειάζεται να διορθώσουν μία κατάσταση και άλλες πάλι, απλώς να του συμπαρασταθούν και να του προσφέρουν προστασία, συναισθηματική στήριξη και φροντίδα.
Δεν υπάρχει μαγική συνταγή! Ούτε σωστή και λάθος προσέγγιση των αναγκών των παιδιών.
Μόνο να θυμόμαστε ότι τα παιδιά μας πρέπει να είναι πάντα στο πρώτο πλάνο της καθημερινής μας ζωής και προτεραιότητα μας.
Σχόλια