Δερβενακίων 8, 172 35, Δάφνη, Αττική, Ελλάδα
Babyspace Greece
info@babyspace.gr 210 9287300
2019-12-12 13:14:45 +0200 Υπάρχουν 6 περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης όπου ο μπαμπάς έχει το δίκιο με το μέρος του. Ας τον ακούσουμε. Όταν ο μπαμπάς έχει δίκιο

Όταν ο μπαμπάς έχει δίκιο

Όταν ο  μπαμπάς έχει δίκιο 470 900
Οι μαμάδες ισχυρίζονται πως εκείνες ξέρουν καλύτερα από όλους τι χρειάζεται το μωρό και πώς να το καθησυχάσουν. Κι όμως! Σε 6 καθημερινές περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης είναι ο μπαμπάς που ξέρει τη λύση. Μαμά, αντέχεις να υποχωρήσεις;

1. Όταν το μωρό κλαίει (και δεν σταματάει)
Όταν κλαίει το μωρό, δεν σημαίνει ότι έχει έρθει η συντέλεια του κόσμου. Έλα όμως που η κούραση, η ευαισθησία και τα ορμονικά σκαμπανεβάσματα κάνουν τη μαμά να βιώνει το δράμα αυτοπροσώπως, κάθε φορά που το νεογέννητο τσιρίζει. Ο πιο αποστασιοποιημένος ρόλος του, κάνει τον πατέρα ιδανικό ρυθμιστή αυτής της κατάστασης (όπως και πολλών άλλων, όπως θα δούμε). Εκείνος είναι που θα παρηγορήσει τη μητέρα, θα τη συνεφέρει και θα της δείξει τις πραγματικές διαστάσεις της κατάστασης (είναι απλώς ένα μωρό που κλαίει!), ώστε με τη σειρά της να μπορεί να παρηγορήσει το μωρό. Με λίγο χιούμορ, μπόλικη ψυχραιμία και μεγάλες δόσεις υπομονής, ο μπαμπάς μπορεί να τα καταφέρει και να επαναφέρει την τάξη!

2. Όταν το  στρες της μαμάς χτυπάει κόκκινο
Ο θηλασμός, το ξενύχτι, ο διακεκομμένος ύπνος, η αγωνία για το μωρό και τις ανάγκες του, οι ορμόνες (πάλι!) αγχώνουν τη μαμά σε τέτοιο βαθμό που τα χάνει μπροστά σε απλά καθημερινά λειτουργικά προβλήματα. Οι πάνες τελειώνουν, το κλιματιστικό χάλασε ή θέλει καθάρισμα, το μωρό κινδυνεύει! Ο μπαμπάς και πάλι μπορεί δώσει τη λύση με τον δικό του ψύχραιμο τρόπο. Οι μπαμπάδες μπορούν να πάρουν απόσταση από τα πράγματα, να δουν πιο καθαρά τι συμβαίνει και τελικά να βοηθήσουν τη μαμά να διαχειριστεί το άγχος της. Σε πρώτη φάση ο μπαμπάς θα προσφέρει βοήθεια σε πρακτικά ζητήματα που αφορούν στο μωρό και τις καθημερινές υποχρεώσεις του σπιτιού και στη συνέχεια θα στηρίξει ψυχολογικά την αγαπημένη του.

3. Όταν η μαμά δεν εμπιστεύεται τον μπαμπά
Είναι μέρος της διαδικασίας που ξεκινά με το που γινόμαστε γονείς. Η μαμά περνάει πολύ περισσότερο χρόνο με το μωρό της και ως εκ τούτου θεωρεί ότι μόνο εκείνη μπορεί να τα καταφέρει. Ο μπαμπάς δεν ξέρει να φτιάξει το γάλα και αν το φτιάξει, δεν θα έχει τη σωστή θερμοκρασία. Ο μπαμπάς δεν ξέρει να αλλάξει πάνα, να πλύνει, να ντύσει το μωρό. Ο μπαμπάς δεν θα τα καταφέρει, αν μείνει μόνος με το παιδί. Ο μπαμπάς δεν...γενικώς. Είναι δική του ευθύνη λοιπόν να απαιτεί τη συμμετοχή στην καθημερινή φροντίδα του παιδιού, να εξηγήσει στη μαμά ότι δεν θα έρθει το τέλος του κόσμου αν πχ το μπάνιο του παιδιού δεν γίνει με τη δική της καθοδήγηση ή υπό το άγρυπνο βλέμμα της και να της αποδείξει στην πράξη ότι μπορεί να τα καταφέρει.

4. Όταν η μαμά τρομάζει με τα παιχνίδια του μπαμπά
Είναι μέρος του κώδικα επικοινωνίας που έχει το παιδί με τον μπαμπά. Εκείνος θα το πετάξει ψηλά στον αέρα, με εκείνον θα κάνει τούμπες στο χαλί, εκείνος θα το ρίξει στο κρεβάτι. Και όλα αυτά υπό το γουρλωμένο από τον φόβο βλέμμα της μαμάς που φωνάζει: "Θα χτυπήσει το παιδί! Τι είναι αυτά που κάνεις;" Και όμως! Είναι αποδεδειγμένο ότι τα παιδιά ευχαριστιούνται αυτού του είδους τα παιχνίδια. Ωστόσο, οι νέοι μπαμπάδες θα πρέπει πράγματι να προσέξουν. Αυτές οι αντρικές...«αγριάδες» απαγορεύονται τον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού, επειδή μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς. Παίξτε γλυκά με το μωρό και κρατήστε τα extreme sports για του χρόνου.

5. Όταν η μαμά θυμώνει με την ακαταστασία
Η μαμά μπήκε να κάνει μπάνιο ή πήγε στο σούπερ μάρκετ και άφησε το μωρό με τον μπαμπά. Επιστρέφοντας ανοίγει την πόρτα και η εικόνα που αντικρίζει θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο. Η αιτία; Ο μπαμπάς άφησε το παιδί να αδειάσει όλα του τα παιχνίδια στο πάτωμα (όλα όμως!), να σκορπίσει τα τουβλάκια του σε όλα τα τετραγωνικά του σαλονιού, να κατεβάσει τα μαξιλάρια από το κρεβάτι και να κάνει κουβάρι τα σεντόνια. Στην πραγματικότητα, τα παιδιά αρέσκονται να δημιουργούν ένα μικρό χαμό με το παιχνίδι τους και όταν είναι αφοσιωμένα σε αυτό, λίγο τα νοιάζει το...αισθητικό αποτέλεσμα. Οι μπαμπάδες συμφωνούν, ενώ οι μαμάδες απλώς τρελαίνονται. Και πάλι η ευθύνη για την αποκατάσταση της τάξης (θεωρητικά και πρακτικά) είναι του μπαμπά. Αρκεί εκείνος να συμμαζέψει το χάος. Ο κάθε γονιός έχει τους δικούς του κώδικες επικοινωνίας με το παιδί και είναι δικαίωμα του μπαμπά να εφαρμόσει τους δικούς του. Αρκεί το δικό του δικαίωμα να μην καταργεί τα δικαιώματα της μαμάς.

6. Όταν η μαμά θεωρεί ότι "το παιδί είναι ακόμη μικρό"
Είναι πολύ μικρό για να φάει μόνο του με το κουτάλι, για να κάνει βουτιά στη θάλασσα ή για να βγάλει τις βοηθητικές. Οι μαμάδες συνήθως δυσκολεύονται να αποδεχτούν ότι το παιδί οδεύει προς την ανεξαρτησία, κυρίως λόγω του ότι ανησυχούν για την ασφάλειά του. Οι μπαμπάδες από την άλλη, έχουν διαφορετική άποψη. Είναι δική τους λοιπόν υποχρέωση να διασκεδάσουν τους φόβους της μαμάς, να την καθησυχάσουν και να την βοηθήσουν να αποδεχτεί ότι το παιδί μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα από όσα η ίδια πιστεύει.

Μαρτυρία
«Όταν γεννήθηκε το μωρό, γέμισα φοβίες, άγχη και αγωνίες. Το βράδυ νόμιζα ότι το παιδί θα μπλεχτεί στα σκεπάσματα και δεν θα μπορεί να αναπνέει. Όταν το τάιζα, νόμιζα ότι θα πνιγεί. Καθώς μεγάλωνε, μεγάλωναν και οι φόβοι μου. Νόμιζα ότι θα χτυπήσει, ότι θα πέσει, ότι θα πάθει κάτι κακό. Σε κάθε του βήμα ανησυχούσα, με αποτέλεσμα να μην το αφήνω μόνο του ποτέ. Αυτό είχε μεγάλο αντίκτυπο στη σχέση του με τον μπαμπά. Δεν εμπιστευόμουν κανέναν, ούτε εκείνον. Δεν τον άφηνα να το πλύνει, γιατί νόμιζα ότι θα του γλιστρήσει από τα χέρια. Δεν το άφηνα να παίξει μαζί του, γιατί νόμιζα ότι τα παιχνίδια τους είναι πολύ ριψοκίνδυνα. Κάποια μέρα ο άνδρας μου μού έκανε μια πολύ μεγάλη και διαφωτιστική συζήτηση που μου άνοιξε τα μάτια. Μου εξήγησε ότι με τον τρόπο που συμπεριφερόμουν απέναντι στο παιδί και τον ίδιο, τους στερούσα πολύτιμο χρόνο, τον έκανα να νιώθει ότι δεν έχει θέση μέσα στην οικογένεια, ενώ επιπλέον κινδύνευα να φτιάξω ένα τρομαγμένο, διστακτικό και άβουλο παιδί. Έκανα λοιπόν στην άκρη και άρχισα να τους αφήνω να περνούν δημιουργικό χρόνο μαζί. Το αποτέλεσμα είναι ότι το παιδί ήταν πολύ πιο χαρούμενο, ο πατέρας του ένιωθε πιο αποδεκτός, η σχέση μου μαζί του βελτιώθηκε σημαντικά, εγώ είχα περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου. Και τελικά, το παιδί ποτέ δεν έπαθε τίποτα!».

Σχόλια

Neutral avatar

Σχετικά άρθρα


Οι υποστηρικτές μας